Υπολογιστικά ζητήματα σε σύνθετα προβλήματα βελτιστοποίησης νερού-ενέργειας: Χρονικές κλίμακες, παραμετροποιήσεις, στόχοι και αλγόριθμοι

A. Efstratiadis, I. Tsoukalas, P. Kossieris, G. Karavokiros, A. Christofides, A. Siskos, N. Mamassis, and D. Koutsoyiannis, Computational issues in complex water-energy optimization problems: Time scales, parameterizations, objectives and algorithms, European Geosciences Union General Assembly 2015, Geophysical Research Abstracts, Vol. 17, Vienna, EGU2015-5121, doi:10.13140/RG.2.2.11015.80802, European Geosciences Union, 2015.

[Υπολογιστικά ζητήματα σε σύνθετα προβλήματα βελτιστοποίησης νερού-ενέργειας: Χρονικές κλίμακες, παραμετροποιήσεις, στόχοι και αλγόριθμοι]

[doc_id=1523]

[Αγγλικά]

Η μοντελοποίηση των υβριδικών συστημάτων ανανεώσιμης ενέργειας (ΥΣΑΕ) μεγάλης κλίμακας αποτελεί αντικείμενο-πρόκληση, στο οποίο υπάρχουν πολλά ανοιχτά υπολογιστικά ζητήματα. Τα ΥΣΑΕ περιέχουν τυπικές συνιστώσες υδροσυστημάτων (ταμιευτήρες, γεωτρήσεις, δίκτυα μεταφοράς, υδροηλεκτρικοί σταθμοί, αντλιοστάσια, κόμβοι ζήτησης νερού, κτλ.), που συνδέονται δυναμικά με άλλες ΑΠΕ (π.χ. ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά πάρκα), και κόμβους ενεργειακής ζήτησης. Σε τέτοια συστήματα, πέρα από τις ευρέως γνωστές αδυναμίες της μοντελοποίησης των υδατικών πόρων (μη γραμμική δυναμική, άγνωστες μελλοντικές εισροές, μεγάλο πλήθος μεταβλητών και περιορισμών, αντικρουόμενα κριτήρια, κτλ.), εμφανίζονται επιπλέον πολυπλοκότητες και αβεβαιότητες, λόγω της εισαγωγής των ενεργειακών συνιστωσών και των σχετικών ροών ενέργειας. Μια πολύ σημαντική δυσκολία είναι η ανάγκη σύζευξης δύο διαφορετικών χρονικών κλιμάκων, καθώς στη μοντελοποίηση των υδροσυστημάτων συνήθως υιοθετούνται μηνιαία χρονικά βήματα, ενώ για την πιστή αναπαράσταση του ενεργειακού ισοζυγίου (παραγωγή ενέργειας σε σχέση με τη ζήτηση), απαιτείται μια πολύ πιο λεπτομερής διακριτότητα (π.χ. ωριαία). Ένα ακόμη μειονέκτημα είναι η αύξηση των μεταβλητών ελέγχου, περιορισμών και στόχων, λόγω της ταυτόχρονης μοντελοποίησης δύο παράλληλων ροών (νερό και ενέργεια), και των αλληλεπιδράσεών τους. Τέλος, αφού οι υδρομετεωρολογικές διεργασίες εισόδου του συνδυασμένου συστήματος είναι εγγενώς αβέβαιες, είναι συχνά αναγκαία η χρήση συνθετικών χρονοσειρών εισόδου μεγάλου μήκους, ώστε η αξιολόγηση της επίδοσης του συστήματος να γίνεται σε όρους αξιοπιστίας και ρίσκου, με ικανοποιητική ακρίβεια. Για να αντιμετωπίσουμε τα παραπάνω ζητήματα, προτείνουμε ένα αποτελεσματικό και αποδοτικό πλαίσιο μοντελοποίησης, με κύριους στόχους: (α) την ουσιαστική μείωση των μεταβλητών ελέχγου, μέσω φειδωλών πλην όμως συνεπών παραμετροποιήσεων, (β) τη δραστική μείωση του υπολογιστικού φόρτου της προσομοίωσης, με γραμμικοποίηση του προβλήματος συνδυασμένης κατανομής νερού και ενέργειας σε κάθε χρονικό βήμα, και επίλυση κάθε υποπροβλήματος με εξαιρετικά γρήγορους αλγορίθμους γραμμικού προγραμματισμού, και (γ) τη σημαντική μείωση του απαιτούμενου αριθμού των αποτιμήσεων της συνάρτησης για τον εντοπισμό της ολικά βέλτιστης διαχειριστιής πολιτικής, με χρήση ενός καινοτόμου αλγορίθμου ολικής βελτιστοποίησης που χρησιμοποιεί συναρτήσεις παρεμβολής.

PDF Πλήρες κείμενο:

Βλέπε επίσης: http://dx.doi.org/10.13140/RG.2.2.11015.80802

Κατηγορίες: Βιβλιογραφία μαθήματος: Διαχείριση υδατικών πόρων, Υδροσυστήματα, Νερό και ενέργεια