Από το μεμονωμένο υδραυλικό έργο στο υδροσύστημα: Το παράδειγμα του υδρολογικού σχεδιασμού των έργων Ευήνου

Σήμερα, αρκετά από τα μεγάλα υδραυλικά έργα αποτελούν κρίκους σε ευρύτερες αλυσίδες έργων (υδροσυστήματα) που συνεργαζόμενοι εξυπηρετούν από κοινού έναν ή περισσότερους σκοπούς. Τόσο ο σχεδιασμός, όσο και η λειτουργία κάθε έργου προκύπτει από τη συνολική μελέτη του υδροσυστήματος, ενώ οι παραδοσιακές μεθοδολογίες σχεδιασμού που βασίζονταν στην απομόνωση και την ανεξάρτητη μελέτη των επιμέρους έργων δεν είναι επαρκείς. Τα έργα του Ευήνου (φράγμα, ταμιευτήρας, σήραγγα), λόγω της ένταξής τους στο ευρύτερο υδροδοτικό σύστημα της Αθήνας, αποτελούν μια τυπική περίπτωση όπου ο υδρολογικός σχεδιασμός έγινε εξ αρχής με τη λογική του υδροσυστήματος. Στην εργασία αυτή συνοψίζονται οι γενικές θεωρήσεις και οι επί μέρους τεχνικές που ακολουθήθηκαν στον υδρολογικό σχεδιασμό των έργων Ευήνου, ενώ γίνονται και ορισμένες συγκρίσεις με το αντίστοιχης πολυπλοκότητας πρόβλημα του σχεδιασμού των έργων εκτροπής Αχελώου.