Εκτίμηση της διακύμανσης της παροχής αιχμής σε λεκάνες της Πελοποννήσου με συγκριτική αξιολόγηση δύο διαδεδομένων μεθόδων της υδρολογίας πλημμυρών

Στη διπλωματική αυτή εργασία εξετάζονται δύο μέθοδοι της υδρολογίας πλημμυρών για τον υπολογισμό της παροχής αιχμής σε λεκάνες της Πελοποννήσου. Η πρώτη μέθοδος είναι η γνωστή ως ορθολογική και χρησιμοποιείται ευρέως στον ελλαδικό χώρο, για μικρής και μεσαίας κλίμακας αντιπλημμυρικά έργα. Η δεύτερη μέθοδος είναι η συνδυαστική εφαρμογή της μεθόδου του αριθμού καμπύλης απορροής (CN) για την εκτίμηση των υδρολογικών ελλειμμάτων, και του συνθετικού μοναδιαίου υδρογραφήματος για τη μετατροπή της επιφανειακής βροχόπτωσης σε πλημμυρογράφημα στην έξοδο της λεκάνης. Στη μέθοδο αυτή χρησιμοποιήθηκαν τέσσερις τιμές του αριθμού καμπύλης απορροής για κάθε λεκάνη. Επομένως, υπολογίστηκαν συνολικά πέντε τιμές της παροχής αιχμής για κάθε λεκάνη και για κάθε περίοδο επαναφοράς Τ (20, 50 και 100 έτη). Η Πελοπόννησος χωρίστηκε σε 79 υδρολογικές λεκάνες (με έκταση μεγαλύτερη από 100 km2) και στη συνέχεια, με ενοποίηση, προέκυψαν οι εννέα μεγαλύτερες λεκάνες απορροής. Οι υπολογισμοί και η σύγκριση των δύο μεθόδων πραγματοποιήθηκαν τόσο για αυτές τις εννέα λεκάνες όσο και για τις υπολεκάνες δύο εξ αυτών. Από την ανάλυση προέκυψε ότι οι παροχές αιχμής λεκανών και υπολεκανών παρουσιάζουν μεγάλο εύρος διακύμανσης ανάλογα με τη μέθοδο (η ορθολογική δίνει τη μεγαλύτερη παροχή αιχμής). Ενδεικτικά, στις περισσότερες λεκάνες, για περίοδο επαναφοράς 100 έτη, οι διαφορές στην παροχή αιχμής ξεπερνούν το 150% με μεγαλύτερη τιμή το 350%.