Ένα δίλημμα των μικρών υδροηλεκτρικών έργων: Σχεδιασμός με αβεβαιότητα ή αβεβαιότητα στον σχεδιασμό;

Τα μικρά υδροηλεκτρικά έργα (ΜΥΗΕ) διέπονται από πολλαπλές αβεβαιότητες και πολυπλοκότητες, παρά την περιορισμένη τους κλίμακα. Οι αβεβαιότητες αυτές συχνά αγνοούνται στις τυπικές πρακτικές των μηχανικών, το οποίο οδηγεί σε επικίνδυνο σχεδιασμό. Καθώς αυτός ο τύπος της ανανεώσιμης ενέργειας διεισδύει γρήγορα στο ηλεκτρικό μίγμα, οι επιπτώσεις των αβεβαιοτήτων της, εξωγενών και ενδογενών, καθίστανται κρίσιμες. Για τον λόγο αυτό, αναπτύσσουμε ένα πλαίσιο στοχαστικής προσομοίωσης-βελτιστοποίησης, ραμμένο για μικρά υδροηλεκτρικά έργα. Αρχικά, διερευνούμε το υποκείμενο πρόβλημα πολυκριτηριακού σχεδιασμού και τις ιδιαιτερότητές του, προκειμένου να προσδιορίσουμε ένα συμβιβαστικό μέτρο επίδοσης που εξασφαλίζει αποδοτικές και αποτελεσματικές βελτιστοποιήσεις. Στη συνέχεια, προσαρμόζουμε στο πρόβλημα βέλτιστου σχεδιασμού μια αρθρωτή διαδικασία εκτίμησης της αβεβαιότητας. Αυτή συνδυάζει στατιστικές και στοχαστικές προσεγγίσεις για την ποσοτικοποίηση των αβεβαιοτήτων της ιδίας της διεργασίας της απορροής, των σχετιζόμενων δεδομένων εισόδου, της αρχικής επιλογής των καμπυλών απόδοσης των στροβίλων στη φάση του σχεδιασμού, καθώς και τη μείωση του βαθμού απόδοσης λόγω των επιπτώσεων της γήρανσης. Τελικά, προτείνουμε ένα ολιστικό πλαίσιο βέλτιστου σχεδιασμού ΜΥΗΕ, δίνοντας έμφαση στην προστιθέμενη αξία της θεώρησης της στοχαστικότητας στις διεργασίες εισόδου και παραμέτρους. Η καινοτομία της προσέγγισης αυτής είναι η μετάβαση από τον συμβατικό σχεδιασμό στον σχεδιασμό υπό αβεβαιότητα, από τη μοναδική λύση στην έννοια του Pareto, και τέλος στην αξιοπιστία της αναμενόμενης επίδοσης, σε όρους κόστους επένδυσης, υδροηλεκτρικής παραγωγής και σχετιζόμενων εσόδων.