Πολυκριτηριακή προσέγγιση για την αειφορική διαχείριση του ταμιευτήρα Πλαστήρα

A. Efstratiadis, D. Koutsoyiannis, K. Hadjibiros, A. Andreadakis, A. Stamou, A. Katsiri, G.-F. Sargentis, and A. Christofides, A multicriteria approach for the sustainable management of the Plastiras reservoir, Greece, EGS-AGU-EUG Joint Assembly, Geophysical Research Abstracts, Vol. 5, Nice, doi:10.13140/RG.2.2.23631.48801, European Geophysical Society, 2003.

[Πολυκριτηριακή προσέγγιση για την αειφορική διαχείριση του ταμιευτήρα Πλαστήρα]

[doc_id=568]

[Αγγλικά]

Ο ταμιευτήρας Πλαστήρα, ο οποίος βρίσκεται στη Δυτική Θεσσαλία, είναι ένα έργο πολλαπλού σκοπού που χρησιμοποιείται για άρδευση, ύδρευση, ηλεκτροπαραγωγή και αναψυχή. Η σημασία της τελευταίας αυξάνει διαρκώς, καθώς το τοπίο του ταμιευτήρα ελκύει πολλούς τουρίστες. Οι παραπάνω χρήσεις είναι ανταγωνιστικές και οδηγούν σε ένα εξαιρετικά πολύπλοκο πρόβλημα διαχείρισης του νερού. Πρόσφατα, επιχειρήθηκε μια διεπιστημονική ανάλυση, η οποία αποσκοπούσε στον προσδιορισμό μιας ορθολογικής και βιώσιμης πολιτικής διαχείρισης της λίμνης Πλαστήρα. Αυτή συνίσταται στον καθορισμό μιας ελάχιστης επιτρεπόμενης στάθμης υδροληψίας και, επιπρόσθετα, μιας κατάλληλης πολιτικής απολήψεων. Έως τώρα, η στάθμη του ταμιευτήρα είχε ένα εύρος διακύμανσης 16 m, το οποίο επηρέαζε αρνητικά τόσο το τοπίο, εξαιτίας της εμφάνισης μιας νεκρής από βλάστηση ζώνης, όσο και την ποιότητα του νερού. Υλοποιήθηκαν τριών ειδών αναλύσεις, ώστε να προσδιοριστεί η μεταβολή των αντίστοιχων κριτηρίων ως συνάρτηση της ελάχιστης επιτρεπόμενης στάθμης. Το πρώτο κριτήριο ήταν η ασφαλής ετήσια επίδοση για διάφορα επίπεδα αξιοπιστίας, η οποία εκτιμήθηκε μέσω ενός μοντέλου στοχαστικής προσομοίωσης της λειτουργίας του ταμιευτήρα. Το δεύτερο κριτήριο ήταν η μέση θερινή συγκέντρωση της χλωροφύλλης-α (ως δείκτη του ευτροφικού καθεστώτος της λίμνης), η οποία εκτιμήθηκε βάσει ενός μονοδιάστατου μοντέλου ευτροφισμού. Το τελευταίο κριτήριο ήταν η αισθητική του τοπίου. Η σχετική μελέτη εστιάστηκε στις επιπτώσεις της μεταβολής της στάθμης και καθόρισε πέντε ζώνες διακύμανσης για το χαρακτηρισμό της ποιότητας του τοπίου. Μετά από πολυκριτηριακή ανάλυση και σε συνεργασία με τις τοπικές αρχές και το κοινό, επιλέχθηκαν μια συγκεκριμένη τιμή ελάχιστης επιτρεπόμενης στάθμης και μια συγκεκριμένη πολιτική απολήψεων, η θεσμική κατοχύρωση των οποίων έχει ήδη δρομολογηθεί.

PDF Πλήρες κείμενο:

Βλέπε επίσης: http://dx.doi.org/10.13140/RG.2.2.23631.48801

Άλλες εργασίες που αναφέρονται σ' αυτή την εργασία (αυτός ο κατάλογος μπορεί να μην είναι ενημερωμένος):

1. Gounaridis, D., and G. N. Zaimes, GIS-based multicriteria decision analysis applied for environmental issues: the Greek experience, International Journal of Applied Environmental Sciences, 7(3), 307–321, 2012.

Κατηγορίες: Υδροσυστήματα, Βελτιστοποίηση