Διαχείριση αστικής ζήτησης στην επεκτεινόμενη νότια Αττική

Οι σύγχρονες αποκεντρωμένες υδρο-ευαίσθητες τεχνολογίες (συμπεριλαμβανομένων, για παράδειγμα γκρι ανακύκλωση του νερού και συλλογή όμβριων υδάτων) επιτρέπουν την επαναχρησιμοποίηση του νερού σε κλίμακα νοικοκυριού ή γειτονιάς. Τέτοιες επιλογές μπορούν να μειώσουν την πίεση στην υποδομή και να ανακουφίσουν την ανάγκη για αναβάθμιση της κεντρικής υποδομής, μειώνοντας έτσι το κόστος της αστικής ανάπτυξης. Για να μελετηθούν τα οφέλη των υδρο-ευαίσθητων τεχνολογιών στην επέκταση των αστικών περιοχών, ένα μοντέλο αστικού κύκλου του νερού και ένα μοντέλο χρήσης γης συνδέθηκαν. Το πρώτο, το UWOT, προσομοιώνει τη δημιουργία, τη συγκέντρωση και δρομολόγηση των σημάτων ζήτησης (ζήτηση για πόσιμο νερού, ζήτηση εκφόρτισης απορροής, και ζήτηση εκφόρτισης λυμάτων). Το δεύτερο, το Sleuth, είναι ένα μοντέλο κυτταρικών αυτομάτων αλλαγής αστικών χρήσεων γης (βλ. GIGALOPOLIS). Η σύζευξη των UWOT και Sleuth δοκιμάστηκε στη Νότια Αττική. Το μοντέλο κυτταρικού αυτόματου χρησιμοποίησε μια ομάδα διακεκριμένων μονάδων για την προσομοίωση της εξέλιξης των χρήσεων γης της περιοχής μελέτης. Για το λόγο αυτό κατηγορίες χρήσεων γης διαμορφώθηκαν με βάση ένα σύνολο προκαθορισμένων κριτηρίων. Τα κριτήρια της ταξινόμησης της Νότιας Αττικής ήταν ο πληθυσμός ανά κύτταρο, η συνολική δομημένη έκταση ανά κύτταρο και ο πληθυσμός ανά κτίριο. Το Sleuth βαθμονομήθηκε χρησιμοποιώντας τα στοιχεία της απογραφής 2001-2011. Στη συνέχεια, το Sleuth χρησιμοποιήθηκε για την προσομοίωση της αστικής επέκτασης και της εντατικοποίησης. Η περίοδος προσομοίωσης εκτείνονταν από το 2011 έως το 2031. Ακολούθως, τα αποτελέσματα του Sleuth τροφοδοτήθηκαν στο UWOT, στο οποίο προσομοιώνεται το συμβατικό δίκτυο της περιοχής αυτής για την εκτίμηση της εξέλιξης της ζήτησης νερού, της απορροή ομβρίων και ακαθάρτων. Τέλος, μια αλληλουχία από προσομοιώσεις διεξήχθησαν υποθέτοντας ότι το δίκτυο όλων των νέων κτιρίων (χτίστηκαν μεταξύ 2011 και 2031) ενσωμάτωσαν συστήματα εξοικονόμησης νερού και οι όποιες εγκαταστάσεις συστημάτων εξοικονόμησης νερού στα υπάρχοντα κτίρια (αυτά που κατασκευάστηκαν πριν το 2011) έγινε με σταθερό ρυθμό διείσδυσης. Η μόνη διαφορά μεταξύ των προσομοιώσεων της αλληλουχίας ήταν ο χρόνος από την έναρξη της εγκατάστασης συστημάτων εξοικονόμησης νερού. Αυτό παρείχε ένα νομογράφημα με μια ομάδα γραμμών που αντιστοιχούν στη ζήτηση για πόσιμο νερού για διαφορετικές χρονικές στιγμές παρέμβασης και διάφορα ποσοστά διείσδυσης. Αυτό το νομογράφημα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την υποστήριξη είτε του σχεδιασμού της επέκτασης των υπηρεσιών ύδατος σε πρόσφατα αστικοποιημένες περιοχές ή/και τις αποφάσεις σχετικά με την αύξηση της συντήρησης και της ικανότητας των υφιστάμενων υποδομών.