Προσέγγιση κινηματικής μεθόδου για την καθιέρωση του μεταβλητού χρόνου συγκέντρωσης: Mελέτη σε τρία Μεσογειακά κράτη

Ο χρόνος συγκέντρωσης, tc, παίζει κρίσιμο ρόλο στον υδρολογικό σχεδιασμό, ως αναγκαίο δεδομένο εισόδου των μοντέλων βροχής-απορροής. Στις συνήθεις πρακτικές θεωρείται ως χαρακτηριστική ιδιότητα της λεκάνης, παρόλο που θεωρητικές αποδείξεις και εμπειρικές ενδείξεις επιβάλλουν ότι είναι συνάρτηση της παροχής, και συνεπώς μεταβάλλεται εντός της ίδιας λεκάνης. Εδώ, υλοποιούμε μια προσέγγιση κινηματικής μεθόδου, μερικών ενταγμένη σε περιβάλλον ΣΓΠ, και δείχουμε ότι η σχέση μεταξύ του χρόνου tc και της έντασης της απορροής σε μια λεκάνη ακολουθεί σχεδόν τέλεια μια συνάρτηση δύναμης. Η σταθερά αυτής της σχέσης εξαρτάται από το μήκος και μέση κλίση του κύριου υδατορεύματος, ενώ ο εκθέτης δείχνει μικρή μεταβλητότητα στις εξεταζόμενες λεκάνες. Στη συνέχεια, προτείνουμε μια περιοχική σχέση για την εκτίμηση του χρόνου tc, που είναι συνάρτηση της έντασης της απορροής, καθώς και βασικών γεωμορφολογιών χαρακτηριστικών της λεκάνης, η οποία βαθμονομείται και επαληθεύεται σε ένα πλήθος Μεσογειακών λεκανών στην Ελλάδα, την Ιταλία και την Κύπρο. Στο τέος, προτείνουμε την προσαρμογή της στον αντιπλημμυρικό σχεδιασμό, συγκεκριμένα στη μέθοδο SCS-CN, με τη χρήση ενός παραμετρικού συνθετικού μοναδιαίου υδρογραφήματος (ΣΜΥ), το σχήμα του οποίου προσαρμόζεται δυναμικά στην απορροή που παράγεται κατά τη διάρκεια του πλημμυρικού επεισοδίου. Η προτεινόμενη μέθοδος ελέγχεται σε ένα πλήθος παρατηρημένων πλημμυρικών επεισοδίων, με πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα για την πλειονότητα των περιπτώσεων.