Στοχαστική διερεύνηση της αιτιώδους σχέσης θερμοκρασίας – CO₂ στο κλίμα από τον Φανεροζωικό αιώνα έως τη σύγχρονη εποχή

Ως αποτέλεσμα πρόσφατης έρευνας, αναπτύχθηκε μια νέα στοχαστική μεθοδολογία εκτίμησης της αιτιότητας. Η εφαρμογή της σε μετρήσεις θερμοκρασίας (Τ) και ατμοσφαιρικής συγκέντρωσης διοξειδίου του άνθρακα ([CO2]) τις τελευταίες επτά δεκαετίες παρείχε στοιχεία για μια μονοκατευθυντική, δυνητικά αιτιακή σύνδεση μεταξύ του Τ ως αιτίου και του [CO2] ως αποτελέσματος. Εδώ, τελειοποιείται και επεκτείνεται αυτή η μεθοδολογία, και εφαρμόζεται τόσο σε παλαιοκλιματικά υποκατάστατα δεδομένα όσο και σε δεδομένα μετρήσεων T και [CO2]. Συγκεντρώνονται, συνδυάζονται σε ζεύγη και αναλύονται αρκετές σειρές υποκατάστατων δεδομένων, που εκτείνονται στον Φανεροζωικό αιώνα ή σε μέρη του, βελτιώνοντας σταδιακά την ακρίβεια και τη χρονική ανάλυση μέχρι τη σύγχρονη περίοδο των καταγραφών ακριβείας. Οι εκτενείς αναλύσεις που έγιναν συγκλίνουν στο μοναδικό συμπέρασμα ότι η αλλαγή στη θερμοκρασία προηγείται και η αλλαγή στη συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα έπεται. Αυτό το συμπέρασμα ισχύει τόσο για τα υποκατάστατα δεδομένα όσο και για τα μετρητικά, σε όλες τις χρονικές κλίμακες και τα χρονικά διαστήματα. Οι χρονικές κλίμακες που εξετάστηκαν ξεκινούν από τις ετήσιες και δεκαετείς για τη σύγχρονη περίοδο (δεδομένα μετρήσεων) και τις τελευταίες δύο χιλιετίες (υποκατάστατα δεδομένα) και φτάνουν το ένα εκατομμύριο χρόνια για τις πιο αραιές χρονοσειρές για τον Φανεροζωικό αιώνα. Ο τύπος της αιτιότητας φαίνεται να είναι μονής κατεύθυνσης, T → [CO2], όπως σε προηγούμενες μελέτες. Οι χρονικές υστερήσεις που βρέθηκαν εξαρτώνται από το χρονικό διάστημα και τη χρονική κλίμακα και είναι της ίδιας τάξης μεγέθους με την τελευταία. Αυτά τα αποτελέσματα έρχονται σε αντίθεση με τη συμβατική αφήγηση, σύμφωνα με την οποία η αύξηση της θερμοκρασίας προκαλείται από την αύξηση [CO2].